Başlıqdakı fikir Karl Marksa aiddir. Amma məni solçuluqda ittiham etməyə hələ tələsməyin. Həqiqəti əgər düşməndə desə qəbul etmək tərəfdarı olanlardanam. Hərçənd ki, Karl Marksı düşmən hesab etmirəm. Və sözümün canıda solçuluq haqda plemika açmaq deyil.
Xalqımızın en böyük mütəfəkkirləridə öz dövrünün eyiblərini düzəltmək üçün cəmiyyətdə olan eybəcərlikləri tənqid etməklə yanaşı onları gülüş hədəfinə cevirmişlər. Təkcə 20-ci əsrin əvvəllərində çıxan Molla Nəsrəddin jurnalı buna ən bariz nümunədir. Lakin demək istədiyim heç buda deyil.
Ötən əsrin sonlarında daha dəqiq desək 1988-ci ildə başlayan Milli Azadlıq Hərəkatı öz spesifikliyi ilə seçilirdi. Buda onunla bağlıydı ki, bu həmdə bir xalq hərəkatıydı. Hərəkatda hər cür insan varıydı. Və bu müxtəlif düşüncəli insanlarda hər biri öz bacardığı şəkildə hərəkata dəstək verirdi.
Xalq yaradıcılığı işə düşmüşdü. Biri şeir yazırdı, biri meyxana deyirdi, biri karikatura çəkirdi, biri lətifə qoşurdu və sair. Və bütün bu proseslər kimin nə deməyindən asılı olmayaraq ölkənin müstəqilliyi ilə sonuclandı.
Lakin müstəqillik əldə olunandan sonra siyasi prosesin əsas oyuncuları rolunu siyasi partiyalar üzərinə götürdü. Uzun müddət xalq yaradıcılığının müxtəlif janrları siyasilər tərəfindən yumşaq desək ciddi qarşılanmırdı. Xalq ya zəlzələdən ya vəlvələdən siyasi proseslərdən uzaq düşmüşdü. Amma ərəb baharından ruhlanan xalqmız yenidən siyasi proseslərə aktiv qoşulmağa başladı. Bu qoşulmanı stimullaşdıran əsas alətlərdən biridə sosial şəbəkəlrdi.
Xalqın iştirakını göstərən əsas faktlardan biri bəlkədə birincisi budur ki, hərəkat dövründə olduğu kimi indidə hər kəs öz bacardığı şəkildə kömək edir. Coxlu sayda qocalı-cavanlı şairlər meydana gəlib ki, bunlar öz şeirləri, həcvləri ilə bu günkü hakimiyyətin iç üzünü daha başa düşülən dildə açıb göstərirlər. Fikrim var ki, hər sahədən bir nümunə verim. Məsələn İlham Hüseyn adlı cəbhəci gəncin öz blogunda yayımladığı Cərimə adlı şeirindən bir kupletə baxaq. Blogun linki burada http://ilhamhuseyn.blogspot.com/2012/11/crim.html
Biraz da ağırlaşdırın
Balaca bir qəzadı bu
Sizə nifrət edənlərə
Vallah yüngül cəzadı bu
Gənclər (yaşlılar arasındada belələri var amma gənclər üstünlük təşkil edir) öz tvitlərində və statuslarında hakimiyyəti ələ salır, gülüş hədəfinə çevirir. Məsələn dünəndən bəri davam edən Əbülfəz Qurbanlı Aydın Mirzəzadə polemikasında yaxa yırtan bir YAP-çıya Orxan Rza bele cavab verir
İsbandiyar bəy, siyasəti boş verin, playstationla aranız necədi?
Xeyli sayda insan hər gün yeni lətifələr qoşurlar. Bəzən fb-a girəndə hamımız bu yazıları oxuyub gülürük. Bunlardan misal olaraq Seymur Həzinin dünən paylaşdığı bir lətifəyə baxaq.
Hakim:
-Alo, buna nə maddə qoyaq?
Vilayət Eyvazov:
-İndi mən də dəqiq bilmirəm, deyiləni gətirsələr yüngül bir şeylə yola ver, burax, olmasa, nalla getsin...
Xalqımızın en böyük mütəfəkkirləridə öz dövrünün eyiblərini düzəltmək üçün cəmiyyətdə olan eybəcərlikləri tənqid etməklə yanaşı onları gülüş hədəfinə cevirmişlər. Təkcə 20-ci əsrin əvvəllərində çıxan Molla Nəsrəddin jurnalı buna ən bariz nümunədir. Lakin demək istədiyim heç buda deyil.Ötən əsrin sonlarında daha dəqiq desək 1988-ci ildə başlayan Milli Azadlıq Hərəkatı öz spesifikliyi ilə seçilirdi. Buda onunla bağlıydı ki, bu həmdə bir xalq hərəkatıydı. Hərəkatda hər cür insan varıydı. Və bu müxtəlif düşüncəli insanlarda hər biri öz bacardığı şəkildə hərəkata dəstək verirdi.
Xalq yaradıcılığı işə düşmüşdü. Biri şeir yazırdı, biri meyxana deyirdi, biri karikatura çəkirdi, biri lətifə qoşurdu və sair. Və bütün bu proseslər kimin nə deməyindən asılı olmayaraq ölkənin müstəqilliyi ilə sonuclandı.
Lakin müstəqillik əldə olunandan sonra siyasi prosesin əsas oyuncuları rolunu siyasi partiyalar üzərinə götürdü. Uzun müddət xalq yaradıcılığının müxtəlif janrları siyasilər tərəfindən yumşaq desək ciddi qarşılanmırdı. Xalq ya zəlzələdən ya vəlvələdən siyasi proseslərdən uzaq düşmüşdü. Amma ərəb baharından ruhlanan xalqmız yenidən siyasi proseslərə aktiv qoşulmağa başladı. Bu qoşulmanı stimullaşdıran əsas alətlərdən biridə sosial şəbəkəlrdi.
Xalqın iştirakını göstərən əsas faktlardan biri bəlkədə birincisi budur ki, hərəkat dövründə olduğu kimi indidə hər kəs öz bacardığı şəkildə kömək edir. Coxlu sayda qocalı-cavanlı şairlər meydana gəlib ki, bunlar öz şeirləri, həcvləri ilə bu günkü hakimiyyətin iç üzünü daha başa düşülən dildə açıb göstərirlər. Fikrim var ki, hər sahədən bir nümunə verim. Məsələn İlham Hüseyn adlı cəbhəci gəncin öz blogunda yayımladığı Cərimə adlı şeirindən bir kupletə baxaq. Blogun linki burada http://ilhamhuseyn.blogspot.com/2012/11/crim.htmlBiraz da ağırlaşdırın
Balaca bir qəzadı bu
Sizə nifrət edənlərə
Vallah yüngül cəzadı bu
Gənclər (yaşlılar arasındada belələri var amma gənclər üstünlük təşkil edir) öz tvitlərində və statuslarında hakimiyyəti ələ salır, gülüş hədəfinə çevirir. Məsələn dünəndən bəri davam edən Əbülfəz Qurbanlı Aydın Mirzəzadə polemikasında yaxa yırtan bir YAP-çıya Orxan Rza bele cavab verir
İsbandiyar bəy, siyasəti boş verin, playstationla aranız necədi?
Xeyli sayda insan hər gün yeni lətifələr qoşurlar. Bəzən fb-a girəndə hamımız bu yazıları oxuyub gülürük. Bunlardan misal olaraq Seymur Həzinin dünən paylaşdığı bir lətifəyə baxaq.
Hakim:-Alo, buna nə maddə qoyaq?
Vilayət Eyvazov:
-İndi mən də dəqiq bilmirəm, deyiləni gətirsələr yüngül bir şeylə yola ver, burax, olmasa, nalla getsin...
Deməyim odur ki, xalq artıq ciddi surətdə gülməyə başlayıb. Buda onunla əlaqəlidir ki, ya məhşur lətifədə deyildiyi kimi artıq itirməyə bir şeyi qalmayıb yada artıq hakimiyyəti ciddi qəbul etmir. Hakimiyyətin hər bir addımı cəmiyyətdə yeni şeirlərin yazılmasına, bayatı, qoşma və lətifələrin qoşulmasına, karikaturaların cəkilməsinə səbəb olur.
Bu günlərin ən maraqlı debatlarından biridə parlamentin zoopark ve ya zoosirk adlandırılması ilə baglı olub. Artıq məhşur deyimdə deyildiyi kimi, cin şüşədən çıxıb. Yuxarılar əvvəlki qaydayla idarə edə bilmir aşağılar isə köhnə qayda ilə yaşamaq istəmir. Ən əsası isə bir daha qeyd edirəm ki, bunu gülə-gülə ifadə edir.
Bu günlərin ən maraqlı debatlarından biridə parlamentin zoopark ve ya zoosirk adlandırılması ilə baglı olub. Artıq məhşur deyimdə deyildiyi kimi, cin şüşədən çıxıb. Yuxarılar əvvəlki qaydayla idarə edə bilmir aşağılar isə köhnə qayda ilə yaşamaq istəmir. Ən əsası isə bir daha qeyd edirəm ki, bunu gülə-gülə ifadə edir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder