IMAM HÜSEYNİ TANIYIRIQMI ?

         HIND XALQI  O, ZAMAN AZAD OLACAQ Kİ,  İMAM  HÜSEYN MÜBARİZƏSİNİ   ÖYRƏNƏCƏK. ( Mahatma Qandi)

 Bəlkədə bu barədə yazı yazmağım dogru deyil. Çünki hər kəs öz bildiyi sahədən yazsa yaxşıdır. Son vaxtlar Aşura mərasiminin  keçirilməsinin əleyhinə sosial şəbəkələrdə gedən bəzi fikirlərə aydınlıq gətirmək üçün bəzi düşüncələrimi yazmaq qərarına gəlldim. Mən İslam alimi deyiləm, amma bir müsəlman kimi başa düşdüklərimi bu günkü günlə oxşar formada anlatmaq istəyirəm.
Bildiyimə görə İmam Hüseyn zamanında hakimiyyətdə olan Əməvi xəlifələri Müaviyə ibn Əbu-Süfyan və hakimiyyətdə onu əvəzləmiş oglu Yezid ibn Müaviyə (Allah hər ikisinə lənət eləsin) üzdə islam xəlifələri olsalarda apardıqları siyasət nəticəsində ölkədə İslamdan əsər əlamət yox idi. Bu zalımların başı əyyaşlığa, arvadbazlığa və ən əsası  toxunulmaz sayılan (bəlkədə toxunulmaz deyildi amma mən belə hesab edirəm) beytül malı, yəni bu günkü dillə desək büdcəni talamağa qarışmışdı. Xalqın pulu sanki düşmən malı kimi kef məclislərinə bahalı qəbullara sərf olunurdu (bax əliyevlərin Fransada, İtaliyada, İngiltərə,ABŞ və başqa ölkələrdəki qəbul və qonaqlıqlarına).
   Xalq bu haqsızlıqdan dəhşətə gəlirdi. Dəbdəbəli həyat sürən Əməvilərdən fərqli olaraq xalq acınacaqlı vəziyyətdə yaşayırdı. Lakin etiraz etməyə cəsarəti (imanı) çatmırdı. Alimlərdən etiraz edən ya yox idi yada qeyrətə gəlib səsini çıxaranların özü və ailə üzvləri müxtəlif təzyiqlərə məruz qalırdı. (Azərbaycan ziyalılarının bu günkü vəziyyətinə bax).
   Əhali yeganə ümid yeri kimi bu günkü dillə desək dini-siyasi müxalifət lideri İslam Peyğəmbərinin nəvəsi, Həzrəti Əlinin oglu İmam Hüseyni görürdü. Və xalq bu gümanında yanılmamışdı. Kufə əhalisinin çağırışı ilə ora gedən İmam Hüseyn əvvəl ətrafına böyük ordu yığsada sonradan 72 nəfər sadiq tərəfdarı ilə şəhidlik şərbətini içdi.Ən yaxın admları, ailə üzvləri İslam yolunda canlarını fəda etdilər.
   Həmin dövrdə uzun illər boyu Əməvi xəlifələri məscidlıərin minbərlərindən Həzrəti Əli və İmam Hüseynə lənət oxutdururdular,özlərini isə ümumilli lider kimi təqdim edirdilər. Məscidlərin minbərini Əməvilər Az.Tv-yə  Lider kanalına döndərmişdilər. Bir necə il belə davam edəndən sonra İmam Hüseynin Kərbəla müsibəti zamanı azyaşlı və xəstə olduğu üçün sağ qalan oğlu 4-cü İmam Əli ( xalq arasında daha cox Zeynalabidin və ya İmam Səccad kimi tanınır) bu məsələyə son vermək qərarına gəlir.
   İmam Zeynalabidin öz tərəfdarlarını toplayaraq bəlkədə tarixdə ilk dəfə dinc siyasi mübarizənin əsasını qoyur. Beləki bu günkü anlamda Kufə şəhərində Məhərrəm ayında tərəfdarları ilə bərabər  nümayiş (yürüş-mitinq) təşkil edərək İmama Rəhmət, Yezidə, Müaviyəyə və zalımlara lənət şüarları səsləndirməklə şəhərin küçələrini dolaşmışlar. İnsanlar uzun illər ərzində onlara rəsmi təbliğatın din düşməni kimi tanıtdığı şəxslərə yas saxlamaqla eslində rəsmi təbliğata inanmadıqlarını, o cür təbliğat aparanların özlərinə nifrət etdiklərini bəyan etmişlər.
   Soruşa bilərsiniz ki, bəs insanlar niyə başlarını yarırlar, özlərinə xətər yetirirlər?
Həmin vaxtlarda da indi olduğu kimi asayişi qoruyan qüvvələr (polis,ordu) vardı. Və hakimiyyətdə olan kriminal qrup dinc nümayiş xəbərini alan kimi İmam  Zeynalabidin və tərəfdarlarının üzərinə "asayiş keşikçilərini" göndərdi. Lakin öz qardaşları ilə qarşıdurma istəməyən öz əqidəsi uğrunda canından keçməyə hazır olan xalq  "asayiş keşikçiləri"  onlara tərəf gələrkən irəli çıxıb onlardan qabaq xəncər və ya başqa bir şeylə öz başlarına zərbə vurmaqla, özlərini döyməklə zalıma meydan oxudular. Və zalım xəlifəyə sən bizə vurmaq istədiyindəndə artıq zərbəni özümə vururam və səndən qorxmuram mesajını verdilər.
   Məhz Həzrəti Əli, İmam Hüseyn tərəfdarlarının Əməvilər və Abbasilər dövründə hər ilin Məhərrəm ayında bu nümayişi keçirməkləri sonradan sinxronlaşaraq bir adət-ənənə halını aldı və bu günə qədərdə davam edir.
Bizim burdan çıxaracağımız əsas nəticələr isə bunlardı.
1. İmam Hüseyn tarixdə ilk dəfə haqsızlığa, ədalətsizliyə qarşı çıxaraq, bütün al-ver təkliflərini rədd edərək, əvvəlcədən məğlub olacağını, özünün və övladlarının şəhid ediləcəyini bildiyi halda haqq yoldan dönməmiş və əslində qalib gəlmişdir.
2.Xalqımıza qarşı törədilmiş 20 yanvar, Xocalı və digər faciələrlə yanaşı, Bəşəriyyətin faciəsi olan İmam Hüseyn müsibətinidə qeyd etməliyik. Bunları üz-üzə qoymamalıyıq.
3. Aşura mərasiminin bir siyasi aksiya olduğunu dərk etməliyik. Dinc, qorxmazcasına və davamlı mübarizənin mütləq qalib gələcəyinə inanmalıyıq.
4.Haqq ədalət yolunda İmam Hüseyn kimi hər məhrumiyyətə hazır olmalıyıq.